خاطره اردوی بازدیدازغارچالنخجیر

خاطره ی بازدید از غار چالنخجیردلیجان

ساعت هفت وپانزده دقیقه ی صبح روز سه شنبه مهر ماه سال 1394بود که از خانه به طرف دانشگاه راه افتادم. ساعت هفت وسی دقیقه به دانشگاه رسیدم. با بچه های کلاس (دانشجویان عزیز) مشغول صحبت شدیم. ساعت هفت وچهل وپنج اتوبوس جلوی درب دانشگاه حاضر شد. به سمت اتوبوس رفتیم تا سوار اتوبوس شویم. اتوبوس که چه عرض کنم!کهنه وقدیمی بود،می شود گفت که اتوبوس هم نای راه رفتن نداشت.اما جز تسلیم وسوار شدن چاره ای نداشتیم.سوار اتوبوس شدیم ومقصد قم را به مبدا دلیجان ترک کردیم.هدف از رفتن به دلیجان بازدید وتماشای غاری بود که در آنجا قرار دارد، غاری که به غار "چالنخجیر" معروف است. خلاصه پس از چند ساعت به دلیجان رسیدیم. ابتدا امام زاده ی معصوم دلیجان را زیارت کردیم. متوجه شدیم که قرار است صبحانه ای نیز به ما بدهند. البته ناگفته نماند این صبحانه هم به خاطر لطف استاد عزیز که مسئول برگزاری اردو بود، تهیه شده بود.وگرنه به گمانم خبری از صبحانه هم نمی شد. خلاصه صبحانه را میل کردیم.صبحانه ی ساده ای بود. یک تکه نان ومقداری پنیرو یک لیوان هم چای. اما خوردن همین صبحانه ی ساده در کنار استاد عزیز ودانشجویان مهربان بسیار دلچسب وخوشمزه بود. پس از صرف صبحانه مجدد سوار اتوبوس شده و به سمت غار چالنخجیر حرکت کردیم.

 

                                                                   

لازم است که بگویم، غار چالنخجیر غاری است، شگفت انگیز واعجاب آور بابیش از هفتاد مییلیون سال قدمت که جزء عجایب الهی می باشد. لازم به ذکر است که این غار در سال 1368ه. ش کشف ودر سال 1380 عملیات اجرایی وکف سازی ونور پردازی آن توسط سازمان میراث فرهنگی وگردشگری استان مرکزی به طول 2/1کیلومتر شروع شد وسپس در سال 1383 تجهیز وبه بهره برداری رسید.                                                                                                                                              

به غار رسیدیم. در آنجا اعلام شد که به دلیل یک سری موارد باید تلفن های همراه را تحویل نگهبانی بدهیم، تا بتوانیم وارد غار شویم.گفتن این حرف به مزاج برخی دانشجویان خوش نیامد وجملاتی را گاها از زبان برخی ازآنها می شندیدیم:                      

مگر اینجا پادگان است که گوشی را می گیرند؟                                                                                                     

ما که گوشی را نمی دهیم. داخل غار نمی گذارند هم، نگذارند.                                                                                  

اما وقتی دیدیم که استاد ماهم گوشی خودرا تحویل دادند، دیگر دانشجویان سکوت کرده وهمگی به تبعیت از استاد عزیز، گوشی هارا تحویل داده ووارد غار شدیم. البته برخی نیز شیطنت کرده وگوشی هایشان را پنهانی داخل غار آوردند که البته بد هم نشد، چون عکس هایی را گرفتیم که یادگاری می ماند وخاطره میشود.داخل غار یک راهنما به ما دادند که شخصی به نام آقای طالبی بودند که انصافا هم مرد خوش اخلاق وخنده رویی بود.آرام آرام با راهنما داخل غار حرکت می کردیم وتوضیحات او را می شنیدیم. در داخل غار سنگ هایی آهکی بودند که شکل گل کلم داشتند وبسیار شگفت انگیز وزیبا بودند. آقای طالبی می گفتند که درست شدن این سنگ ها هزاران سال به طول انجامیده است. در غار شکل هایی عجیب از سنگ به طور طبیعی تشکیل شده بودند که از آن جمله می توان به شکل های قورباغه، دوکبوتر عاشق، جادوگر ماهر، پیرمرد وپیرزن، شتر و... اشاره کرد. درست شدن هر کدام ازاین اشکال مییلیون ها سال طول کشیده بود. در داخل غار محل هایی هم بودند که فضای باز وپرارتفاعی بودند که راهنمای غار نام آنها را تالار بیان میکرد.یک مکان هم بود که به سالن کنفرانس معروف بودکه دقیقا این نام برازنده ی آن جا بود، چون در نگاه من آنجا واقعا شبیه یک سالن کنفرانس بود، زیبا وشگفت انگیز. برخی از بازدید کنندگان هم بی رحمی کرده بودند و برخی از سنگها وشکل های زیبا را به دلیل بی احتیاطی شکسته وخراب کرده بوند. خلاصه غار را مشاهده کرده وسوار اتوبوس شده و به قم برگشتیم. نهار را دردانشگاه میل کرده وسپس به منازل خود برگشتیم.                                                                         

دیدن غار چالنخجیر برای من بسیار زیبا ودلنشین بود وبا دیدن آنجا بیشتر به عظمت وبزرگی خدای خود پی بردم.                  

 در پایان هم لازم است که از کلیه ی عوامل اردو، به خصوص مدرس درس هنر،جناب آقای استاد ابراهیمی نیا که مسئول برگزاری اردو هم بودند صمیمانه تشکر وقدردانی نمایم.امیدوارم برای ایشان هم به اندازه ی ما خوش گذشته باشد وهمیشه در تندرستی وموفقیت باشند.